From snow to desert

Het is alweer Pinkstermaandag. De dagen gaan snel. We worden wakker met een stralend zonnetje, en uitzicht op de besneeuwde bergtoppen van Mammoth Mountain. Na het douchen ontbijten we met z'n vijven in onze kamer met een droog broodje met kaas en een bakje koffie en thee. We brengen de koffers in de auto en checken uit. Wat was het een prachtig hotel, we komen er graag een keer terug. Want we hebben nog niet in die heerlijke jacuzzi gezeten. Er is in dit gebied deze winter zoveel sneeuw gevallen, dat ze een tunnel moesten graven om bij het hotel te kunnen komen. Daarom kan er nog tot zeker augustus geskied worden. Een skipas voor een dag kost 160 dollar. Voor een seizoen maar 800 dollar. Het is een adembenemend mooie omgeving. We gaan even bij het zwembad zitten. Het is al warm. Het zwembad is omringd door bergen met sneeuw tegen een strak blauwe lucht. We lopen wat rond in de omgeving tussen de luxe lodges met jacuzzi door. Wat een gave plek om je wintersport door te brengen. De huurprijzen voor de kamers in het hotel liggen in de winter al tussen de 400-500 dollar per nacht. Wat kosten deze lodges dan wel niet? We dromen lekker verder.. 

We vragen de receptiemedewerker wat er mooi is om te gaan zien. Hij geeft ons een plattegrond van het Inyo National Forest. Daar liggen verschillende meren verscholen zoals Twin Lake, Horseshoe Lake en Lake Mary. Het is maar een kwartiertje rijden dwars door tunnels van sneeuw. We besluiten om daar nog even naar toe te gaan voordat we doorrijden naar de woestijn Death Valley. Eerst doen we nog wat inkopen, want ook vandaag staat er een route van ongeveer 200 mijl op het programma, zo'n 4 uren rijden. En de woestijn in zonder water is geen goed idee. 

Daar aangekomen blijkt de hoofdweg naar de meren nog geblokkeerd te zijn. Vandaag hebben ze pas voor het eerst sneeuw kunnen schuiven. De weg is nog onbegaanbaar voor auto's. Het is even een teleurstelling maar de omgeving maakt alles goed. We besluiten om te gaan lopen. We lopen met slippers en gympen door de sneeuw om verderop, midden in het park te komen. Het is een adembenemend uitzicht, met geen pen te beschrijven. De enorme waterval van al dat sneeuwwater uit de bergen, de vogelgeluiden, het heldere meer en alle verschillende kleuren van de bomen en de bergen op de achtergrond. In het meer liggen nog stukken ijs. In de verte is een man helemaal alleen aan het vissen in een klein bootje midden op het meer. Wat een prachtig gezicht! In het park liggen nog meters sneeuw. We zien een paar mensen die hun restaurant letterlijk aan het uitgraven zijn, ze moeten nog door meters hoge sneeuw. Geen wonder dat deze weg nog geblokt is voor verkeer. De sneeuw is op sommige stukken nog tenminste 3 meter hoog. Na een tijdje te hebben rond gelopen gaan we terug en beseffen ons dat dit een dag van uitersten is, van de sneeuw naar de woestijn. 

Het is een fantastische route over de highway. Aan beide kanten bergen, de ene kant nog met sneeuw, de andere zonder. Wat een mooie kleuren. Hoe verder we komen hoe droger het wordt. En de kleine stukjes gras die er nog waren, veranderen langzaam in zand. We rijden berg op, berg af, in één woord fantastisch. What a ride, de Rollercoaster van de Efteling is er niets bij. In Death Valley aangekomen stoppen we bij een vistapoint om deze wonderschone mountains te bewonderen. Het is heet, bloedheet. Het is 120 Fahrenheit, dik boven de 40 graden. Gelukkig zit er airco in de auto. Er zijn stukken berg op, waarbij je wordt gewaarschuwd voor oververhitting van je auto en je wordt aangeraden om de airco uit te zetten. Dat doen we dan maar, vroeger deden we ook gewoon de ramen open. De warme wind brengt niet echt verkoeling. We rijden door naar Stovepipe Wells. Daar slapen we in het Stovepipe Wells Resort. Het staat echt tussen al dat natuurgeweld langs de weg. We checken rond 16.35 uur in.

Op de kamer wacht papa en mama een verrassing. Er staat een zelf gemaakte appeltaart, en er ligt een felicitatie kaart van het personeel. Gefeliciteerd met jullie 50 jarig huwelijk! Als extra hebben ze er twee t-shirts bij gedaan van Death Valley en 2 lolly's in de vorm van een hart. Wat ontzettend lief! Ik zie dat papa en mama ontroerd zijn. Mooi om te zien. Tijd voor een plons in het zwembad want het is echt blody hot. Het is heerlijk om even te kunnen zwemmen. Zelfs mama is het water in geweest, en dat is uniek, want dat doet ze nooit. Dat zegt alles over hoe warm het hier is. Om een uur of 19.00 gaan we eten in de Saloon van het hotel. Het is er gezellig, precies zoals je verwacht in de woestijn. We eten pasta met een salade. Na het eten rijden we naar de Sand Dunes om de Sunset te bekijken. Wauw, daar sta je dan als klein mens tussen al die bergen, dan stel je niets voor. We genieten van de prachtige kleuren die de zon achterlaat, en deze dag doet veranderen in avond. We zijn er even stil van. We maken natuurlijk een paar foto's, maar die geven lang niet het beeld wat je ziet met eigen ogen. We wachten in de auto met airco tot het helemaal donker wordt en de sterren zich laten zien. 

We rijden terug naar het hotel. Papa en mama gaan naar hun kamer. Hinke, John en ik gaan nog even naar het zwembad. Het is nog steeds heel erg warm, maar dan ook heel erg warm. Onvoorstelbaar dat het om 23.00 nog steeds ruim 34 graden is, en we in het zwembad liggen onder een prachtige sterrenhemel. Daar ontmoeten we Jeremy en Joran twee leuke gezellige coole Californische gasten die in het hotel werken. We drinken samen een biertje en kletsen tot 00.30 uur. Love the accent. Dan is het toch echt tijd om te gaan slapen. Morgen heel vroeg opstaan, want we willen de Sunrise niet missen in dit prachtige landschap. Bedankt Death Valley, we zijn blij dat we je gezien hebben. Je bent mooi, heel mooi!