High in the sky, making unforgettable memories

Vandaag is het de dag van de helikopter vlucht over de Grand Canyon. De zon schijnt en er zijn alleen wat kleine wolkjes, dus perfect weer om te vliegen. We staan vroeg op omdat we om 07.45 uur op het vliegveldje moeten zijn. We halen voor het gemak even een ontbijten bij de Drive Thru van de Mac. Een Mac Egg... alleen John vindt het lekker voor de rest van nooit weer. Het is maar een klein stukje rijden. Daar aangekomen checken we in. We worden allemaal gewogen en mogen doorlopen naar de instructie film. Dan moeten we even wachten. We hebben uitzicht op de heli's die staan te wachten totdat ze de lucht in mogen. Super. We hebben er allemaal zin in. Papa is een beetje stil, hij heeft natuurlijk hoogtevrees en vindt het spannend. Komt goed Pap, alleen maar genieten! Dan zijn we aan de beurt, eindelijk! Blijkt dat we een heli voor ons alleen hebben, hoe bijzonder! Als gezin een rondvlucht boven de grootste Canyon, de Grand Canyon, één van de zeven wereld wonderen. Wauw! We krijgen een opblaasbaar zwemvest om in een zakje, en ontvangen een kaartje met daarop een nummer. Dat kaartje is voor de verdelen van de plaatsen in de heli, vanwege het te verdelen gewicht. We mogen doorlopen naar het platform. Wat een prachtig gezicht, dat geluid van de wieken. Spannend. Als we zitten en onze veiligheidsriem om hebben, zetten we onze koptelefoon op. Dan worden we verwelkomd door onze piloot Nick. John vraagt aan Nick of hij een looping kan maken omdat onze ouders 50 aar getrouwd zijn, wij moeten lachen. Nick begrijpt de humor helaas niet en verteld dat de heli geen looping kan maken.. Het is het zover, het is 8.25 uur, we gaan de lucht in! Holy moly! 

Wat er dan gebeurd is met geen pen te omschrijven. We worden overvallen door emotie, door de ongelofelijke schoonheid van deze Canyon en de Colorado River. De Canyon die al miljoenen jaren oud is, waar jarenlang verborgen geschiedenis is geschreven. We vliegen over Kaibab National Forrest en de Canyon. De mooiste kleuren, de diepte en de hoogte, je valt van de ene in de andere verbazing. we worden er stil van. Heel stil! Met de muziek van de film Braveheart op de achtergrond vliegen we met z'n vijven in een heli over de Grand Canyon, hoe bizar! Hoe mooi! Het is een once in a lifetime experience. Het vrije gevoel, het ontzag voor de bergen van de South Rim, maakt dat je er altijd zou willen blijven. Ik zou een vogel willen zijn. Nog nooit hebben we zoiets moois gezien. Dit maken we nooit meer mee. Ik kijk rond in de heli, daar zittende mensen waar ik zielsveel en onvoorwaardelijk van hou. En we zijn hier, in een heli, met z'n allen en vliegen boven de Grand Canyon, Arizona, USA. Fantastisch, bijzonder, onvergetelijk, emotioneel en heel indrukwekkend! Dankbaar en intens genietend van het prachtige uitzicht voelen we ons gelukkig. Papa misschien iets minder, hij vind het toch wel spannend en zou soms even niet aan het raampje willen zitten. Maar dat gaat helaas niet. De vlucht duurt zo'n 25-30 minuten. De piloot zet de heli gecontroleerd aan de grond. Wauw, wat was dit mooi. Vol van emotie en adrenaline lopen we met z!n allen weer terug naar de hal. Wat jammer dat het voorbij is. Zolang naar uitgekeken, en nu alweer meegemaakt. Een hoogtepunt van onze fantastische reis. Bedankt Grand Canyon dat we van je  mochten genieten, van je puurheid, je natuurgeweld, niet te geloven zo mooi ben je! 

Het is 09.00 uur, als dit het begin van de dag is, wat komt er dan nog meer? Dit valt niet te overstijgen, dit was abnormaal mooi. Omdat we dit gevoel nog even willen vasthouden besluiten we ook nog een Jeeptour door het Grand Canyon National Park te maken. Er is plaats om 11.30 uur. Van te voren kun je een film over de Canyon kijken in een Imax Theater. We doen wat inkopen voor de lunch en rijden terug naar het hotel om de koffers in te pakken en checken uit. Daarna rijden we door naar het visitors center voor de film en de Jeeptour. Het imax theater is enorm groot. De film is interessant en vertelt het verhaal over de geschiedenis van de Canyon. De indianen die er leefden en de eerste ontdekkingsreizigers die de Canyon ontdekten. De beelden zijn prachtig. Wij zijn daar overheen gevlogen, jeetje wat zijn wij een mazzelaars. Na de film stappen we samen met onze onze begeleider Frank in een knal roze Jeep. We rijden naar het National Park. Frank vertelt over de bomen die regelmatig worden geraakt door de bliksem. Je kan de littekens zien op de bomen, dat zijn de gele strepen in de boomschorsen. Hij vertelt over de nodige bosbranden voor het gezond houden van het park. En over de dieren die er leven. In het park zijn er ongeveer 2 zelfdodingen per jaar. Jumpers of mensen die de film Thelma en Louise hebben gezien die met de auto de Canyon inrijden, bizar. Maar wij leven, en halen er alles uit wat er in zit. Hier en nu, samen! We stoppen bij een aantal uitkijkpunten. Het is mooi. We zien een aantal rendieren langs de kant van de weg die zich niets aantrekken van alle auto's die voorbij rijden. We maken voor de verandering nog maar een paar foto's. De tour duurt 2 uren. Het is een kleine teleurstelling dat we niet de Canyon inrijden, dat hadden we verwacht. De tour was leuk, niet bijzonder. Dat kon ook haast niet anders na z'n ongelofelijke heli ervaring.

Het is inmiddels tijd om naar Sedona te rijden, onze volgende plaats van bestemming. We rijden er zo'n twee uren over. Het autorijden is geen straf. We zien de meest mooie natuur. We zien de Red Rocks van Sedona County en stoppen bij het restaurantje Indian Garden, midden in de Oak Creek Canyon. In de prachtige verkoelende tuin drinken we, de door ons zelf uitgekozen verschillende lokale biertjes. Nog een klein stukje rijden en dan komen we aan bij ons hotel, de Andante Inn. We checken in. Wat gaan we doen?? Zwemmen! Het zwembad heeft uitzicht op de Red Rocks, een plaatje. Het is net een ansichtkaart. We hebben onze ice bucket gevuld met ijs, daarin staan heerlijke biertjes. We nemen de dag door in het avond zonnetje, onder het genot van een biertje en een zoutje.

We zijn moe, maar dat is ook logisch, na zoveel prachtigs. Om een uur of 19.00 gaan we naar de kamer om te douchen. We gaan even wat eten in de stad. Sedona is een gezellig plaatsje met wat winkels en restaurantjes. We eten bij restaurant Cowboy Club als voorgerecht cactus. Ja echt, en best lekker. Daarna heerlijke baby pork ribs, die van het bot afvallen. We likken onze vingers erbij af, zo lekker. We zitten buiten op het terras gezellig te kletsen. Moe maar voldaan gaan we terug naar het hotel. 

Het was een memorabele dag, een dag met een gouden randje!